Wielki Piątek jest drugim dniem Triduum Paschalnego charakteryzującym się zadumą nad męką i śmiercią Chrystusa, skupieniem, powagą, wzmożoną pobożnością i gorliwością praktyk religijnych. Jest to jeden z dwóch dni w roku (drugim jest Popielec), w których obowiązuje post ścisły polegający na powstrzymaniu się od spożywania mięsa i pokarmów mięsnych oraz ograniczeniu liczby posiłków. W Wielki Piątek w kościołach katolickich odprawiane są nabożeństwa Drogi Krzyżowej, często przed Liturgią Męki Pańskiej. W rzymskim Koloseum droga krzyżowa odprawiana jest pod przewodnictwem papieża, który tradycyjnie podczas niej niesie drewniany krzyż.

Liturgia Męki Pańskiej

Wielki Piątek jest dla katolików jedynym dniem w roku, w którym nie sprawuje się Eucharystii. W tym dniu sprawowana jest Liturgia Męki Pańskiej, która umożliwia wiernym przyjęcie Komunii Świętej. Wielkopiątkowa liturgia jako pamiątka zwycięstwa odniesionego przez umęczonego i ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, charakteryzuje się zwyczajem używania szat liturgicznych w kolorze czerwonym symbolizujących miłość zwyciężającą na krzyżu, brakiem instrumentów muzycznych i dzwonków (w ich miejsce stosowane są drewniane kołatki), jak również nie ma pieśni na wejście.

Na początku liturgii w chwili ciszy i skupienia celebrans leży krzyżem przed ołtarzem, a wokół niego zgromadzeni wierni klęczą. Po modlitwie wstępnej następuje Liturgia Słowa Bożego, w której skład wchodzą dwa czytania, psalm oraz opis Męki Pańskiej z Ewangelii św. Jana. Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej jest Adoracja Krzyża, podczas której kapłani, służba liturgiczna oraz wierni składają pocałunek na figurze Jezusa zawieszonej na krzyżu. Po niej następuje Komunia Święta, a po jej zakończeniu Jezus pod postacią eucharystyczną zostaje przeniesiony do specjalnie przygotowanej kaplicy adoracji — symbolizującej Grób Pański. W wielu kościołach rozpoczyna się wówczas całonocna adoracja przy Grobie Pańskim, podczas której śpiewane są Gorzkie Żale i trwa czuwanie.