Rekolekcje Wielkopostne

W sobotę 21 marca o godz. 18.oo rozpoczęły się Rekolekcje Wielkopostne, podczas których towarzyszy nam wierna Kopia Całunu Turyńskiego. Rekolekcje poprowadzi kustosz Kopii ks. Zbigniew Dudek – paulista z Częstochowy. Od niedzieli do środy Msze św. z nauką ogólną w Kościele Zasadniczym o godz. 8.oo; 10.oo i 18.oo. Podczas Rekolekcji możliwość adoracji Kopii Całunu Turyńskiego.

CAŁUN TURYŃSKI jest dokumen­tem szczególnym: zdaniem na­ukowców niezwykle prawdopodobna jest hipoteza, że widniejąca na nim postać, zniekształcona przez nieludzkie męczeń­stwo, jest Chrystusem z Ewangelii, To właśnie sprawia, że Całun przemienia się z dowodu śmierci w poruszający znak zmartwychwstania. Jedna ze starożyt­nych antyfon mozarabskich głosi: „Piotr i Jan pobiegli do grobu i ujrzeli całun ze świeżymi śladami Umarłego, który zmar­twychwstał". Także Paul Claudel nie wa­ha się określić Całun, jako „drugie zmar­twychwstanie. Bar­dziej niż obrazem jest obecnością". Ca­łun jest odbiciem jakby zdjętym z Boga-Człowieka ułam­ku sekundy pomię­dzy Jego życiem i zmartwychwstaniem. „Oto Ten przezna­czony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą" (Łk 2. 34). Jezus z Nazaretu po­dzielił historię (na czas przed Nim i po Nim!) i dalej dzie­li ludzkość pomię­dzy wiarą i niewiarą, pomiędzy pobożno­ścią i bluźnierstwem. Dlatego właśnie Całun jest z jednej stro­ny czczony jako cen­na relikwia, z drugiej zaś odrzucany jako bluźniercze oszustwo. „Gdyby chodzi­ło o Sargona, o Achillesa lub o któregoś z faraonów, nikt nie miałby żadnych wąt­pliwości... Ja uważam Jezusa Chrystusa za postać historyczną i nie widzę powo­du, dla którego miałbym się bać tego oczywistego i namacalnego świadectwa Jego istnienia"' - tak napisał w 1902 roku Yves Delage, agnostyk i członek Akade­mii Francuskiej. Jednak prosta hipoteza, że Człowiek z Całunu może być Jezusem Chrystusem, była uważana wtedy za „kom­promitującą", dlatego Akademia Francuska odmówiła opublikowania tego sprawozda­nia. Religijny przekaz Całunu pojął rów­nież inny agnostyk, anatom Hoevelacque. Gdy został on poproszony o opinię na te­mat badań sławnego chirurga, Pierre Barbeta, przyznał: .,Mój przyjacielu, jeżeli rze­czy [odnośnie do Całunu] mają się tak, jak napisaliście, to Chrys­tus naprawdę zmar­twychwstał!" W Ewangelii według św. Mateusza czyta­my: „Józef z Arymatei zabrał ciało, owi­nął je w czyste płót­no i złożył w swoim nowym grobie, który kazał wykuć w ska­le" (Mt 27. 59-60). Rankiem pierwsze­go dnia po szabacie, Jan i Piotr pobiegli do grobu Jezusa. Zarówno pierwszy, jak i drugi „ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie ra­zem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu... Ujrzał i uwierzy!" (J20, 4-8). Każdy z nich zrozumiał, że Pan zmartwych­wstał. I każdy z nich u wierzył. Prawdopodobnie historia Całunu Turyńskiego zaczyna się właśnie w tym miejscu.

Należy jednak od razu wyjaśnić jed­ną rzecz: nic jest to prawda wiary. Całun jest tylko starożytnym prześcieradłem z odbiciem postaci, która swoim tajem­niczym milczeniem nadal daje nam wiele do myślenia.

(Za „Całun Turyński – Przewodnik po obrazie pełnym tajemnic” – wyd. Święty Paweł)